ادفوی

ادفوی . [ اُ ف ُ وی ی ] (اِخ ) کمال الدین ابوالفضل جعفربن ثعلب بن علی الادفوی الشافعی . وی به اُدفو از اعمال قوص (مصر) بسال 685 هَ . ق . متولد شد و از ابن دقیق و جز او علم فراگرفت و از جماعتی منجمله ابوحیان ادب بیاموخت و از سنه ٔ 718 تا هنگام وفات مصاحب ابوحیان بود و در کتاب البدء السافر در ترجمه ٔ ابی حیان آورده که اباحیان او را بقصیده ای مدح گفته است . او راست : الامتاع فی احکام السماع . الطالع السعید فی تاریخ الصعید و البدء السافر فی تحفةالمسافر. و همه ٔ مجموعه های او نیکو است و از موسیقی نیز آگاه بودو نظم و نثر او پسندیده است . صاحب خطط الجدیده گویدکه ادفوی بطاعون بسال 749هَ . ق . وفات کرد و دیگری گوید بسال 748. کتاب الطالع السعید الجامع لاسماءالفضلاء والرواة با علی الصعید که آنرا به اشارة شیخ خود ابی حیان اندلسی تألیف کرده است در مطبعةالجمالیه بسال 1332 هَ . ق . بچاپ رسیده است . (معجم المطبوعات ).