ادمی
لغت‌نامه دهخدا
ادمی . [ اُ دَ ما ] (اِخ ) نام کوهی است بفارس و در صحاح آمده ادمی بر وزن فعلی بضم فاء و فتح عین و موضعی است . محمودبن عمر گوید ادمی زمینی است سنگزار در بلاد قُشیر. قتّال کلابی گوید:
و أرسل مروان ُ الامیرُ رسوله ُ
لاَّتیه ُ اِنی اذاً لمضلل ُ
و فی ساحةالعنقاء أوفی عمایة
أوالاُدمی من رَهبةالموت موئل .
و ابوسعید سکری در قول جریر گفته است :
یا حبذا الخرج بین الدام والادمی
فالرمث من بُرقةالروحان فالغرف .
دام و ادمی از بلاد بنی سعد است و بیت قتّال دال است که آن کوهی است و ابوخراش الهذلی راست :
تری طالب الحاجات یغشون بابه ُ
سِراعاًکما تهوی الی أدمی النحل ُ.
و او در تفسیر خود آورده است که ادمی کوهی است بطائف و محمدبن ادریس گوید ادمی کوهی است و در آن قریه ای است و در یمامه نزدیک «دام » واقع است و هر دو از سرزمین یمامه باشند. (معجم البلدان ).
و أرسل مروان ُ الامیرُ رسوله ُ
لاَّتیه ُ اِنی اذاً لمضلل ُ
و فی ساحةالعنقاء أوفی عمایة
أوالاُدمی من رَهبةالموت موئل .
و ابوسعید سکری در قول جریر گفته است :
یا حبذا الخرج بین الدام والادمی
فالرمث من بُرقةالروحان فالغرف .
دام و ادمی از بلاد بنی سعد است و بیت قتّال دال است که آن کوهی است و ابوخراش الهذلی راست :
تری طالب الحاجات یغشون بابه ُ
سِراعاًکما تهوی الی أدمی النحل ُ.
و او در تفسیر خود آورده است که ادمی کوهی است بطائف و محمدبن ادریس گوید ادمی کوهی است و در آن قریه ای است و در یمامه نزدیک «دام » واقع است و هر دو از سرزمین یمامه باشند. (معجم البلدان ).
