اذقنلغتنامه دهخدااذقن . [ اَ ق َ ] (ع ص ) مرد دراززنخ . || زن کژشرم . || ناقه ای که رخت و بار آن کج شده باشد. مؤنث : ذَقْناء. ج ، ذُقن .