اذیابینة

اذیابینة. [ اَ ن َ ] (اِخ ) مقاطعه ای از آسیای غربی وراء دجله در بلاد آشور قدیم و آن در مائه ٔ اول بعد از میلاد مملکتی بود تحت فرمان برثیبن و سپس ترایانوس (تراژان ) رومی بسال 114 م . آنرا بگشود و آنگاه دیکرانوس (تیگران ) یکی از پادشاهان ارمنستان آنجا رافتح کرد و اهل آنجا را در زمره ٔ سپاه خویش بر علیه رومیان تجهیز کرد و بار دیگر سفیروس آنجا را تصرف کرد و اکنون بخشی از کردستان از اعمال موصل و شهرزور است . (ضمیمه ٔ معجم البلدان ). و رجوع به ادیابن شود.