اراعة
لغتنامه دهخدا
اراعة. [ اِ ع َ ] (ع مص ) اِراعت . اراعت قوم ؛ بسیار و افزون شدن طعام ایشان . افزونی کردن طعام . (تاج المصادر بیهقی ). || اراعةِ حنطة؛ پاکیزه شدن گندم . || اراعت اِبِل ؛ گوالیدن و بسیاربچه شدن شتران . بسیار شدن اشتربچه . (تاج المصادر بیهقی ).
