ارتاکوانلغتنامه دهخداارتاکوان . [ اَ ک ُ اَ ] (اِخ ) (ظاهراً مصحف اردکان ) مرکز هراتی ها که بزمان اسکندر شوریده و در آن موضع مجتمع شدند. (ایران باستان ص 1654).
