ارته باذ

ارته باذ. [ اَ ت َ ] (اِخ ) یا اَرتاوَزْد . نام بسیاری از شاهان ارمنستان و مشهورترین آنان ، پسر تیگران (50 ق . م .) است . وی آنتوان را بفریفت و در جنگی که بر ضد پارت ها کرد شکست یافت و سپس تریمویُر روم او رابمصر کشاند و در آنجا کلِه اُپاتر فرمان داد او را بسال 30 ق . م . بکشتند. و رجوع به ایران باستان ص 2301و 2352 شود. || ارته باذ (آرداوازت - آرتاوازت ) پسر اردشیر (آرداشس ). وی پس از پدر پادشاه ارمنستان شد. وی از آرارات (آغری داغ ) همه ٔ برادرانش را راند، تا آنان در صفحه ای که متعلق بپادشاه است سکنی نکنند. او فقط «دیران » را، که جانشینش بود، نگاه داشت زیرا پسر نداشت . پس از چند روز سلطنت ، ارداوازت ، هنگامی که بشکار میرفت بعلت دوار که او را دست داد بچاهی افتاد و درگذشت . (ایران باستان ص 2587 و 2588).