ارخیةلغتنامه دهخداارخیة. [ اُ خی ی َ ] (ع اِ) بچه ٔ بز کوهی . ولدالایل و الایل گوزن ، یعنی بز کوهی . (مهذب الاسماء). || هرچه فرود انداخته شود از پرده و مانند آن . || هرچه نرم و سست کرده شود از چیزی . (منتهی الارب ).
