ارس
لغتنامه دهخدا
ارس . [ اَ ] (اِ) اشک . (جهانگیری ). آب چشم . (صحاح الفرس ) (اوبهی ). اشک چشم . دمع. دمعة :
ز آهم بود یک شراره درخش
اَرَس باشداَرْس ِ مرا مایه بخش .
اَرَس شد اَرْس ِ من از جستجویت .
ز آهم بود یک شراره درخش
اَرَس باشداَرْس ِ مرا مایه بخش .
قریعالدهر.
اَرَس شد اَرْس ِ من از جستجویت .
لطفی .