ارشن

ارشن . [ اَ ش َ ] (اوستایی ، اِ) اسب نر. این لغت در پهلوی گوشن یا وشن و در فارسی گشن آمده است و سیاوش (نام پسر کیکاوس ) در اوستا سیاورشن (از: سیاو، به معنی سیاه + ارشن ) است . یعنی دارنده ٔ اسپ سیاه . رجوع به فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ج 1 ص 252، 254 شود.