اری

اری . [ اَرْی ْ ] (ع مص ) لازم گرفتن ستور مربط و بستنگاه خود را. || خشم گرفتن بر. || کینه گرفتن در دل . کینه ور شدن . || ریختن ، چنانکه ابرباران را. || راندن باد ابر را. || آمیزش و الفت گرفتن و خو کردن ستور با هم و علف خوردن با هم در یک جا: ارت الدابة الی الدابة. || شهد نهادن زنبور عسل . انگبین کردن . عسل کردن زنبور عسل . انگبین کردن منج . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || سوختن بن دیگ و چسبیدن طعام بر آن . ته گرفتن دیگ . در بن دیگ گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ). در بن گرفتن . || بجوش آمدن دیگ .