ازخودنخورلغتنامه دهخداازخودنخور. [ اَ خوَدْ / خُدْ ن َ خوَرْ/خُرْ ] (نف مرکب ) در تداول عوام ، آنکه گفتار دیگران نشنود و نپذیرد. مستبد برأی .