ازغب

ازغب . [ اَ غ َ ] (ع ص ) صاحب زَغَب . پُرزدار. مزغّب . || انجیر بزرگ و خیار کوچک زغب دار. || اسب ابلق . || شتر خاکسترگون . || کوه که سپیدی او بسیاهی آمیخته بود. (منتهی الارب ). ج ، زُغب . || (ن تف ) نعت تفضیلی از مزغب . مزغب تر.