ازگیل

ازگیل . [ اَ ] (اِ) درختچه ای که در همه ٔ جنگلهای شمالی حتی ارسباران وگلی داغ و گردنه ٔ چناران میروید. حدّ سفلای آن سواحل آستارا و حد علیا، کتول در ارتفاع 2000 گزی . (گااوبا). ازگِل . نلکه . زعرور. سِر (در آستارا). زِر. تُرسه سِر (در طوالش ). فَتَر (در اطراف رشت ). کُنُس (در طالقان قزوین ). کنس . کنوس . کونوس (در گیلان و مازندران ). ترش کُنُش (در رامسر و شهسوار). تالاس گور (در رامیان ). کُندُز. کُندُس (در گرگان و کجور). (گااوبا).