ازیغ

ازیغ. [ اَ ] (اِ) نفرت و کینه . (غیاث از لطائف و رشیدی ). دل سردی :
از دروغ توست جانم در ازیغ
از جفای توست ریشم پرستیم .

ناصرخسرو.

و صحیح آن اریغ و آریغ است . و رجوع به آزیغ شود.