از بر
لغت‌نامه دهخدا
از بر. [ اَ ب َ رِ ] (حرف اضافه ٔ مرکب ) (پهلوی : اَزْ، اَپَر) بر. از فراز. روی . بالای ِ. فوق :
یکی آتشی برشده تابناک
میان باد و آب از بر تیره خاک .
دو چشم از برسر چو دو چشمه خون
ز دود دهانش جهان تیره گون .
جهاندار کیخسرو آمد ز گاه
نشست از بر تیره خاک سیاه .
بفرمود پس تا منوچهرشاه
نشست از بر تخت زر با کلاه .
یکی آتشی برشده تابناک
میان باد و آب از بر تیره خاک .
فردوسی .
دو چشم از برسر چو دو چشمه خون
ز دود دهانش جهان تیره گون .
فردوسی (در وصف اژدها).
جهاندار کیخسرو آمد ز گاه
نشست از بر تیره خاک سیاه .
فردوسی .
بفرمود پس تا منوچهرشاه
نشست از بر تخت زر با کلاه .
فردوسی .
