اساقة

اساقة. [ اِ ق َ ] (ع مص ) چاروا به کسی دادن برای راندن . دادن شتران کسی را: اسقته ابلاً؛ دادم او را شتران که میراند آنها را. (از منتهی الارب ). اشتر فرا کس دادن تا براند. (تاج المصادر بیهقی ). || راندن فرمودن . || دست پیمان راندن بسوی عروس . (منتهی الارب ).