اسامة

اسامة. [ اُ م َ ] (اِخ ) ابن سفیان سجزی نحوی .وی از نحویان و شعرای سجستان است . ابوالحسن بیهقی در کتاب الوشاح ذکر او آورده است . و از اشعار اوست :
ابی النأی الا ان یجدد لی ذکری
لمن ودعینی وهی لاتملک العبرا
و قالت رعاک اللّ̍ه ماخلت اننی
اراک تسلی او تطیق لناهجرا
و کانت تری فرطالعلافة ساعة
تغیبها عنا و لن قصرت شهرا
و تجزع من وشک الفراق فما لنا
علی فرقةالاحباب ان نظهر الصبرا.
و نیز او راست در مدیح :
وزیر یری المعروف یجمل ذکره
فارسل بین الناس معروفه غمرا
فمااقلعت یوماً غمامة جوده
و لاقطرت رشاً و لااخطأت قطرا
و مااختص یوماً حاضراً دون غائب
برفد ولا ذافاقة دون من اثری
و قد امَّه الراجون من کل وجهة
فاربی مرجّاهم بواحدة عشرا
و قد کان یعطیهم و هم فی دیارهم
ولکن هوی ان یجمع الرفد و البشرا
رأی ماله مال العدی فاباده
فلم یبق منه لا و لا منهم اثرا.
رجوع به معجم الادباء ج 2 ص 172 و 173 شود.