اسبغلاللغتنامه دهخدااسبغلال . [ اِ ب ِ] (ع مص ) اسبغلال ثوب ؛ تر شدن جامه و مانند آن . (از منتهی الارب ). || اسبغلال شَعر؛ چرب و تر شدن موی به روغن : اسبغل الشعر بالدهن . (منتهی الارب ).
