استخوان دارلغتنامه دهخدااستخوان دار. [ اُ ت ُ خوا / خا ] (نف مرکب ) محکم و قایم . (غیاث اللغات ). || با اعتبار و نفوذ. صاحب مکانت و منزلت و قدر. || اصیل . || دانا. || مجرّب .
