استذنابلغتنامه دهخدااستذناب . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) استذناب امر؛ کامل و راست شدن کار. (منتهی الارب ). || دنبال یا از پس چیزی گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ). استذناب کسی ؛ سپس وی رفتن .
