استرضاء

استرضاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) خواستن از کسی تا خشنود کند او را. (منتهی الارب ). خشنود کردن خواستن . (زوزنی ). || طلب خوشنودی کردن . خواستن خشنودی کسی را. (منتهی الارب ). خوشنودی خواستن . (وطواط) (غیاث ). رضامندی خواستن . (غیاث ). || خوشنود کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || خوشنود شدن . خوشنودی .