استروهلغتنامه دهخدااستروه . [ اِ ت َرْ وَ ] (اِ) بقول ابن درید، استروه در اصل استبرق معرب است . (المعرّب جوالیقی چ احمد محمد شاکر ص 15). رجوع به استبرق شود.
