استعواءلغتنامه دهخدااستعواء. [ اِ ت ِع ْ ] (ع مص ) فریاد خواستن از. (ازمنتهی الارب ). استغاثه . || خواندن بسوی فتنه . || رسن تافتن خواستن . (منتهی الارب ).
