استغاره

استغاره . [ اِ ت ِ رَ ] (ع مص ) تاراج کردن . تاختن قومی یا جائی را. (منتهی الارب ). || برآماسیدن خستگی یا ریش . برآماسیدن زخم . (منتهی الارب ). || بغور فرودآمدن . (منتهی الارب ): استغار الرجل ؛ اراد هبوط ارض غور ای مطمئنة. || آهنگ کردن . || پیه گرفتن . (منتهی الارب ). فربه شدن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ). یقال : استغار الشحم فیه ؛ ای استطار وسمن . (منتهی الارب ). || غیرت خواستن از خدای تعالی . یقال : استغور اﷲ تعالی ؛ اذا سأله الغیرة. (منتهی الارب ). ای المیرة [خواربار]. (قطر المحیط).