استلاطةلغتنامه دهخدااستلاطة. [ اِ ت ِ طَ ] (ع مص ) پسر خواندن غیری را. || بر خود چسبانیدن . (منتهی الارب ). با خویشتن گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ). || واجب کردن . (منتهی الارب ).