استلاللغتنامه دهخدااستلال . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) برکشیدن شمشیر و کارد و جز آن . (منتهی الارب ). آختن شمشیر و کارد و برکشیدن آن . برکشیدن شمشیر و تیغ از نیام . سل ّ. استسلال .
