استنتارلغتنامه دهخدااستنتار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) نیک کشیدن وبیرون آوردن . یقال : استنتر من بوله ؛ اذا اجتذبه و استخرج بقیته من الذکر عند الاستنجاء. (منتهی الارب ).
