استنجاء

استنجاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) رستن . (منتهی الارب ). خلاصی . (اقرب الموارد). || از بیخ بریدن درخت . (منتهی الارب ). || حاجت خود برآوردن از کسی . یقال : استنجی منه حاجته ؛ ای تخلصها. || شستن موضع غائط و بول را و سنگ و کلوخ مالیدن بدان جای . تنبل . استطابة. (منتهی الارب ) (زوزنی ). استطیاب . تمشع. امتشاش . || رطب چیدن . || چیدن هرچه باشد. || رطب یافتن یا خوردن آنرا. (منتهی الارب ). || شتافتن ، و فی الحدیث : اذا سافرتم فی الجدوبة فاستنجوا؛ ای اسرعوا. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || استنجاء وتر؛ کمان کشیدن . (منتهی الارب ).