استنضاضلغتنامه دهخدااستنضاض . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) احسان و عطیّه خواستن . یقال : هو یستنض معروفاً؛ ای یستقطره . || نقد کردن دین خواستن . || اندک اندک بیرون آوردن خواستن آنرا. (منتهی الارب ).
