استوائی

استوائی . [ اُ ت ُ ] (ص نسبی ) منسوب به استوا، کوره ٔ نیشابور. گروهی از علماء بدین نسبت شهرت دارند از آن جمله ابوجعفر محمدبن بسطام بن الحسن الاستوائی متولی قضاء نیشابور، متوفی بسال 432 هَ .ق . و عمربن عقبة الاستوائی النیشابوری از اصحاب عبداﷲبن المبارک . و او از اصحاب ابن المبارک مانند وهب بن زمعة و سلمةبن سلیمان روایت دارد و از او محمدبن عبدالوهاب الفراء و محمدبن اشرس السلمی حدیث کند. (معجم البلدان از حاکم ابوعبداﷲ در تاریخ نیشابور). و صاعدبن محمد نیشابوری استوائی . (تاریخ بغداد ج 9 ص 344).