استکلاءلغتنامه دهخدااستکلاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بسیارگیاه گردیدن زمین . (منتهی الارب ). || تأخیر کردن . || زمان و مهلت و تأخیر خواستن . (منتهی الارب ).
