استکلاب
لغتنامه دهخدا
استکلاب . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) استکلاب رجل ؛ بانگ کردن مرد همچون سگ تا سگان بشنوند و بانگ کنند و بدان براه و آبادی پی برد. (از منتهی الارب ). || استکلاب کلب ؛ آزمند و خوگر گوشت مردم شدن او. (از منتهی الارب ). معتاد شدن سگ به گوشت آدمی .
