استیرابلغتنامه دهخدااستیراب . [ اِ ] (ع مص ) استئراب . وامدار گشتن . قرضدار گردیدن . مدیون شدن . (منتهی الارب ): اِستأرَب َ؛ استدان . (قطر المحیط). || مداجاة. مدارا کردن . || مغالطه . (از قطر المحیط).
