استیوارلغتنامه دهخدااستیوار. [ اِ تی ] (ع مص ) استئوار. ترسیدن و شتابی کردن در تاریکی . || رمیدن چنانکه شتران و پریشان شدن در زمین نرم . || استیوار قوم ؛ سخت خشمگین شدن آنان . || استیوار بعیر؛ آماده ٔ برجستن شدن شتر.
