اسجحلغتنامه دهخدااسجح . [ اَ ج َ ] (ع ص ) نیکو و بااعتدال . حسن معتدل . مؤنث : سَجْحاء. (منتهی الارب ).- وجه ٌ اسجح ؛ روی نیکو بااعتدال .روی خوب .|| آسان از هر چیزی .
