اسعفلغتنامه دهخدااسعف . [ اَ ع َ ] (ع ص ) شتر شیرینه برآورده . (منتهی الارب ). اشتری که موی چشم و بینی وی ریخته باشد. (تاج المصادر بیهقی ). || اسب پیشانی سفید. (منتهی الارب ). آن اسب که همه ٔ پیشانی وی سپید بود. (مهذب الاسماء).
