اسفاگویلغتنامه دهخدااسفاگوی . [ اَ س َ ] (نف مرکب ) دریغا گوی . متأسف : فراق تو اسفاگوی کرد خلقی رابدان سبب که ز یوسف بسی تو خوبتری .سوزنی .