اسنةلغتنامه دهخدااسنة. [ اَ س ِن ْ ن َ ] (ع اِ) ج ِ سِن ّ، بمعنی دندان . || ج ِ سنان ، بمعنی سرنیزه و عصا. (منتهی الارب ) : واز اسنه ٔ سرما و باد که هیچ جوشن دافع آن نتوانست بود، اهوال زمهریر معاینه دیدند. (جهانگشای جوینی ).
