اسپاهیلغتنامه دهخدااسپاهی . [ اِ ] (ص نسبی ، اِ) سپاهی . لشکری : وقتی اسپاهی مسلمان بودندی صوفیان را سرزنش کردندی که مباحی اند هرچه یابند بخورند این ساعت بحقیقت مباحی ترکان و اسپاهیانند... که بر هیچ ابقا نمی کنند. (راحة الصدور راوندی ).
