اسپ افکن

اسپ افکن . [ اَ اَ ک َ ] (نف مرکب ) اسب افکن :
دگر اندریمان سوار دلیر
چو ارجاسپ اسپ افکن نره شیر.

فردوسی .

گزین کرد ازایشان ده و دو هزار
سواران اسپ افکن نامدار.

فردوسی .

برآشفت از آن پور اسفندیار
سواری بداسپ افکن و نامدار.

فردوسی .

و رجوع به اسب افکن شود.