ترجمه مقاله

اشتردل

لغت‌نامه دهخدا

اشتردل . [ اُ ت ُ دِ ] (ص مرکب ) کینه دل و کنایه ازمردمی که این صفت داشته باشند. (از برهان ) (آنندراج ). کینه دل . (انجمن آرای ناصری ). کینه دار :
بهار آمد و جان حسود اشتردل
بسبزه ٔ سرخنجررود بسوی کنام .

ظهیر.


|| کنایه از مردم بیدل و نامرد و ترسنده . (برهان ) (هفت قلزم )(آنندراج ). خوفناک . ترسنده و نامرد. (انجمن آرای ناصری ). غردل . (مؤید الفضلاء) (شرفنامه ٔ منیری ). ترسناک . ترسو. جبان . شتردل . گاودل . بزدل . مرغ دل . کلنگ دل . آهودل . بددل . کم دل . کم جرأت . اشترزهره . رجوع به اشترزهره شود :
خصم اشتردل تو گر خر نیست
از چه رو افسرش شده ست افسار.

خسروانی .


بر میانه بود شه عادل
نبود شیر شرزه اشتردل .

سنائی .


خصم اشتردل ز تو چون رعد بادا در خروش
وز دو چشم خویشتن پیوسته نالان چون رباب .

سیف اسفرنگ .


پیش اشتردلی چو خاقانی
یاد تو جز بجام می نخورند.

خاقانی .


زهی بقوت جودت رجای اشتردل
کشد بسوی چراگاه شیر شرزه مهار.

رضی نیشابوری .


هست آن گاوگوش اشتردل
اسب صورت ولی بمعنی خر.

ابن یمین .


و رجوع به امثال و حکم دهخدا و مجموعه ٔ مترادفات ص 351 و شعوری ج 1 ص 147 شود.
ترجمه مقاله