اشتماتلغتنامه دهخدااشتمات . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) اول فربهی . (منتهی الارب ). در منتهی الارب چنین است ولی دراقرب الموارد آرد: اشتمت بعیره ؛ بداء سمنه . و بنابراین بمعنی آغاز فربهی شتر است نه آغاز فربهی مطلق .
