اشغاءلغتنامه دهخدااشغاء. [ اِ ] (ع مص ) مخالفت کردن مردمان در کار کسی . اشغوا به ؛ ای خالفوا الناس فی امره . || قطره قطره چکانیدن بول را. (منتهی الارب ).
