اشنواییلغتنامه دهخدااشنوایی . [ اِ ن َ / اُ ن َ ] (حامص ) شنوایی : روشنایی آید از دیدار او در چشم کوراشنوایی آید از گفتار او در گوش کر.فرخی (از فرهنگ نظام ).