اشکردن

اشکردن . [ اِ ک َ دَ ] (مص ) شکردن وشکاردن . (ناظم الاطباء) (لغات شاهنامه ) :
نبودی به گیتی چنین کهترم
که هزمان بدو پیل و دیو اشکرم .

فردوسی .