اشکول
لغت‌نامه دهخدا
اشکول . [ ] (اِخ ) (خوشه ) یکی از کسانی میباشد که با ابراهیم معاهده کرد (سفر پیدایش 14 : 13 و 24). (قاموس کتاب مقدس ص 72).
- وادی اشکول ؛ وادیی است در زمین کنعان (سفر اعداد 13 : 23 و 24 و 32 : 9، سفر تثنیه 1 : 24). بعضی را گمان چنان است که این وادی در مکان عین الخشکله در شمال جرول واقع بود و بگمان پالمر و دریک در مکان تلهای انگور بود که در نزدیکی هفت چاه واقع میباشد. و فان لیپ میگوید که خوشه های انگور در آنجا دیدم که هر یک 18 قیراط طول داشت و نیز میگوید که فعلاً هم در جنوب زمین مقدس خوشه های انگور بسنگینی دو رطل یافت میشود. (قاموس کتاب مقدس ص 73).
- وادی اشکول ؛ وادیی است در زمین کنعان (سفر اعداد 13 : 23 و 24 و 32 : 9، سفر تثنیه 1 : 24). بعضی را گمان چنان است که این وادی در مکان عین الخشکله در شمال جرول واقع بود و بگمان پالمر و دریک در مکان تلهای انگور بود که در نزدیکی هفت چاه واقع میباشد. و فان لیپ میگوید که خوشه های انگور در آنجا دیدم که هر یک 18 قیراط طول داشت و نیز میگوید که فعلاً هم در جنوب زمین مقدس خوشه های انگور بسنگینی دو رطل یافت میشود. (قاموس کتاب مقدس ص 73).
