اشیروادلغتنامه دهخدااشیرواد. [ اَشیرْ] (اوستایی ، اِ مرکب ) کلمه ٔ اوستایی بمعنی تندرستی پتمانک کتک ختای (پیمان کدخدایی یا خطبه ٔ عروسی که نزد پارسیان هند به اسم گجراتی خود اشیرواد معروف است ). (از خرده اوستا ص 28).
