اشیش ونگوهیلغتنامه دهخدااشیش ونگوهی . [ ] (اِخ ) اشی ونگوهی . کلمه ٔ اوستایی بمعنی ایزد ارد. فرشته ٔ توانگری . و رجوع به یشتها ج 2 ص 116 و 405 و 406، و اشی شود.
