اشیهه

اشیهه . [ اَ هََ / هَِ ] (اِ) آواز و شیهه ٔ اسب را گویند. (برهان ) (جهانگیری ) (آنندراج ). آواز اسب که آنرا شنه و غُرِشْت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند. (شرفنامه ٔ منیری ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی شیهه ٔ اسب است . (شعوری ج 1 ص 128). شیهه ٔ اسب است و آنرا شنه نیز گفته اند. (انجمن آرای ناصری ). آواز اسب باشد که شنه و شیهه نیز گویند و بعربی صهیل خوانند. (سروری ). و شیهه و شیه و غُرِشْت که مرادفند آواز اسب را گویند و صهیل عربی آنست بهمین معنی . (فرهنگ خطی ). و رجوع به شیهه و شنه و غرشت شود. || صدا. (آنندراج ).